ما و رسانه ها

هفته قبل به مدت سه روز با گروهی در قالب تور به جنوب غربی استرالیا رفتم که بعد احتمالا از این سفر بیشتر خواهم نوشت. اما آنچه اکنون می خواهم بنویسم نکته ای است که از آن موقع ذهنم را مشغول کرده است.
در میان همسفران پسری بود از بلژیک. حرفه؛ خبرنگار. پرسیدمش در چه زمینه ای؟. گفت: سیاست. پرسیدم: داخلی یا خارجی؟. گفت: داخلی. و اینگونه هم صحبتی و دوستی مان آغاز شد.
و ادامه داد اکنون اوضاع داخلی بلژیک بسیار به هم ریخته است و فرصتی برای سیاست خارجی نمی ماند. پرسیدم :چرا؟ و این خلاصه پاسخ اوست در مدت سه روز همنشینی.
بلژیک یکی از کشورهایی است که آغاز کننده اتحادیه اروپا بوده است. با جمعیتی شامل بخشی "فلمیش" و بخشی دیگر "فرانسوی". بخش فلمیش نشین در شمال کشور است و فرانسوی نشین در جنوب. نکته با مزه اینجاست که برای کشوری مانند بلژیک در مقایسه با کشور ما اصلا شمال و جنوب بی معنا است ولی ببینید که چطور در زمان درگیری هر نکته ای می تواند مبنای اختلاف باشد. اکنون به دلیلی درآمد ترانزیت کالا بخش شمالی نشین درآمد بیشتری از بخش جنوبی دارد و بخش اعظم بودجه کشور از بخش شمالی تامین می شود و اینگونه است که شمالی ها فراموش کرده اند که صد سال پیش به دلیل درآمد از راه معدنکاری که حرفه جنوبی ها است آنان گذران عمر می کردند.
اکنون شمالی ها که تجارتی جدا از جنوبی ها دارند، به زبانی متفاوت سخن می گویند و با فرهنگی متفاوت بزرگ می شوند، کانال تلویزیونی آنان جدا است و حکمرانانشان را خود تعیین می کنند، تصمیم به استقلال گرفته اند. به دلیل این تصمیم و به دلیل این اتفاقات اکنون بلژیک پارلمان ندارد. دولتش دولت موقت است و توان و یا اجازه تصمیم گیری کلان ندارد و هزار مشکل دیگر.

این مشکلات در شرق اروپا نیست. در قلب اروپا است. بروکسل پایتخت بلژیک و پایتخت اروپای متحد است. این اتفاقات، اتفاقات کمی نیست که از کنار آن ساده بتوان گذشت. اما چرا هیچ کس از آن خبر ندارد.
همزمان با بلژیک، پاکستان دچار التهاب شده است و مردم در حال تغییر رژیمند.
نکته اینجاست که اکنون در سراسر دنیا همه نام پرویز مشرف را می دانند. همه می دانند که بی نظیر بوتو کیست. همه می دانند که مردم پاکستان چه می کنند. ولی هیچ کس نمی داند در بلژیک چه خبر است. چرا هر اتفاق کوچکی در ایران می افتد همه با خبر می شوند ولی اگر در اروپا بمب هم منفجر شود کسی خبر نمی شود؟
لعنت به این دنیایی که سیستم رسانه ای برایمان می سازد. باید راهی یافت برای رمز گشایی از اخبار رسانه ای و یافتن حقیقت از میان داستانهای ساختگی یا بزرگنمایی شده.