من و هم آوا

امروز سومین روزی است که در هم آوا می نویسم. چقدر اکنون راحتترم. انگار نوشتن بی خواننده بهتر از نوشتن برای خواننده است. زمانی می نوشتم و تصویر دوستان هم آوایی را در زمان خواندن مطلب تصور می کردم. پس مجبور بودم برای آنها بنویسم. ولی اکنون برای خود می نویسم. گفته اند بیشه ای که شیران رهایش کنند، کنام شغالان خواهد شد. با عرض معذرت از همه دوستان هم آوایی. ما را به جوانیمان ببخشید.