ما و رسانه ها - 2

از اینکه باب بحثی جدید گشوده شد خوشحالم و ممنون از ابوالحسن برای یادداشتش.
اما اصل مطلب.
1- نکته ای که یادداشت قبلی را برایش نوشتم در حقیقت اثر رسانه ها بر نگاه ما به دنیا بود. ما همواره دنیا را از زاویه دید آنان می نگریم. پس اگر بخواهند نشان دهند که ایران جای بدی است ما ایران را بد می بینیم و اگر بخواهند نشان دهند که امریکا بهشت روی زمین است ما آن را بهشت خواهیم یافت. این موضوع موضوعی نیست که از ذهن من به عنوان یک ایرانی یا خاور میانه ای یا از جامعه مسلمین بیرون آید. این موضوعی است که ذهن روشنفکران استرالیایی و اروپایی را نیز به خود مشغول کرده است. اینجا نیز یکی از دغدغه های آنان ساختارشکنی اخبار است. (نمی دانم ساختار شکنی کلمه درستی است برای deconstruction یا نه). دوست بلژیکی من نیز به عنوان روزنامه نگار از خط قرمزهایی که در کشورش داشت ناراحت بود و چند بار گفت که با وجود تعداد زیاد و تنوع رسانه ها در دنیا. همه آنها در آخر در اختیار و در مالکیت عده ای است کمتر از انگشتان یک دست.

2- نکته دوم مقایسه پاکستان با بلژیک بود. شاید در این مقایسه اغراق کردم و استفاده از پاکستان برای مثال تبعیض رسانه ای در مقابل بلژیک درست نبود. در هر حال با علیرضا موافقم (در کامنت این یادداشت) که برای ما وضعیت پاکستان به عنوان کشور همسایه و هم منطقه بسیار مهمتر از وضعیت بلژیک است. در این مورد ما با رسانه های جمعی دنیا موافقیم و از آنها ممنون که اخبار پاکستان را بیشتر پوشش می دهند.

3- در باب اروپا شکی نیست که جامعه مدنی، بسیار فربه تر و محکمتر از خاور میانه و کشورهای جهان سوم است اما این موضوعی نیست که بتوان با آوردن مثالی چون چوکوسلواکی یا وضعیت امروز فرانسه آن را اثبات کرد. چرا که در مقابل، فروپاشی یوگوسلاوی نیز وجود دارد. فروپاشی که ده سال پیش اتفاق افتاد و نسل کشی ای که کمتر جای دنیا دیده می شد یا در اسپانیا و نحوه تعامل با مردم باسک و یا نفرتی که میان مردم اسکاتلند و انگلستان ویا ایرلند و انگلستان وجود دارد.نکند ایرلند جنوبی را فراموش کرده اید. فکر می کنید جدا شدن ایرلند خونین نبود؟