آينه اي در برابر آينه

الف) همانطور كه در كامنت مطلب وحيد نوشتم به شخصه تذكرهايش را وارد ميدانم و بهتر است كه لحني در خور را براي نوشته هاي خود در هم آوا انتخاب كنيم كه خود پس ازارسال مطلبم و با بازخواني آن تا حدودي سبك نگارش آن را ناهمگون و ابتدايي يافتم. تذكر وحيد در مورد كامنت مهرداد نيز وارد است و ضرورت حفظ موجوديت وبلاگ و فضاي سالم براي نگارش در آن حكم ميكند كه از بكار بردن الفاظ سخيف و يا لحن غير مودبانه خودداري شود
ب) از طرف ديگر نوع واكنش وحيد و اشاره به افراد و محكوم كردنشان به سبك به قول وحيد لوس آنجلسي را از جهاتي صحيح نميدانم. اگر مقصود وحيد سبك نگارش متن است كه در مورد خودم تا حدي برآن صحه مي گذارم و دليل عمده آن هم عدم تمركز ذهني و وقتي، براي پرداختن به آن است وليكن به لحاظ محتوايي حداقل در مورد نوشته خودم نه تنها آن را شعاري و لس آنجلسي نميدانم كه به واقع مشكل اصلي را درحافظه تاريخي ملت ميدانم. اما نكته اي توجه وحيد را به آن جلب ميكنم اين است كه با اين نوع برخورد سبب دوري افراد از وبلاگ و عدم نگارش آنها نشويم. هرچند به شخصه ميدانم كه منظور وحيد چنين نيست. ا
ج) در ارتباط با مانيفست هم آوا نيز بايد گفت نكته اي بسيار بجا و پسنديده است به شرط آن كه مرزهاي نگارش به لحاظ محتوايي را محدود به مباحثي خاص نكند و بيشتر جنبه آيين و آداب نگارش داشته باشد كه در اين صورت بسيار پسنديده است و از همين جا از جناب وحيد خان عزيز ميخواهم تا هفته ي آينده مانيفست هم آوا را تهيه كند و براي اطلاع سايرين منتشر كند تا پس از تصويب اجرا شود
به اميد تعالي بيشتر هم آوايان بدرود