(ترجمه علیرضا دوستدار-- اگر نمی دانید این نامه در مورد چیست، اینجا و اینجا و اینجا را ببینید.)
کميسيونرهای عزيز،
ما گروهی از ايرانيان در داخل و خارج ايران هستيم که از برگزاری جلسهی «بحرانِ ايران: يک پاسخِ ماوراء [اقيانوسِ] اطلس» در نهمِ ژوئن 2005 نگرانيم و از شما میخواهيم که بگذاريد صدای ما در اين جلسه شنيده شود. به دليلِ محدوديتهای جغرافيايی، بسياری از ما نمیتوانيم در اين جلسه حضور داشته باشيم، ولی اميدواريم که اين نامه جزو شهادتنامههايی باشد که در بررسی بحرانِ حقوق بشر در ايران خوانده میشود.
ما، بهعنوانِ ايرانيانِ حامیِ جريانهای دموکراتيک در کشورمان، قويآ مخالفِ هرگونه دخالتِ نظامی يا مالیِ آمريکا در ايران هستيم. ما اعتقاد نداريم که گفتمانِ «تغيير رژيمِ» آمريکا از طريقِ حمايتِ گروهها و افرادِ «ناراضی» بهنفعِ پيشرفتِ دموکراسی در ايران باشد. برعکس، باور ما، بر اساسِ تجربهی تخصصی و شخصیمان، اين است که اين دخالتها فقط سدِ راهِ جريانهای دموکراتيک میشود و موجبِ زوالِ آزادیِ اجتماعیِ مردمِ ايران خواهد شد. بهعلاوه، ما شديدآ مخالفِ تحميلِ تحريمهای اقتصادی عليه ايران هستيم و اعتقاد داريم که تحريمها فقط به ضرر مردم خواهد بود، نه به ضرر دولت. ما نگرانيم که منطقِ پوسيدهی دوگانهنگرانهی بعضی گروههای «اپوزيسيون» ظرافتهای وضعيتِ سياسیِ امروزِ ايران را ناديده بگيرد. حرکتهای اجتماعیِ امروز ايران ظرفيتهای اميدبخشی دارند و هرگونه دخالتِ آمريکا فقط باعثِ کندی اين حرکتها خواهد شد. متاسفانه، بهدليلِ عدمِ دسترسی، تنها صداهايی که در چنين جلساتی نمايندگی میشوند صدای گروهِ محدودی از نخبگان است که با واقعيتِ زندگیِ روزمرهی مردمِ ايران در تماس نيستند. ما از شما میخواهيم که با احترام به حقوقِ بشر اجازه بدهيد صدای ما هم شنيده شود. هر عملی غير از اين نقضِ حقوقِ ما بهعنوانِ اعضای جامعهی جهانی، و صدمهای به روحِ دموکراسی خواهد بود.
امضاء:http://www.petitiononline.com/csce/petition.html
اطلاعات بيشتر رو هم اينجا تو وبلاگ فرنگوپوليس بخونين.