وبلاگ محبوب من

وبلاگ انتخابی من در میان وبلاگ هایی که بیش و کم به آنها سر می زنم وبلاگی بود به اسم کتابچه . که یادداشتهای روزانه ی آدمی بود به اسم مهدی خلجی که خوانندگان مجله ی "کیان" سالهای میانی دهه ی هفتاد (و یا حتی احتمالا قبل از آن) شاید با ترجمه ی نوشته (و یا احتمالا نوشته های) محمد ارکون متفکر بزرگ عرب توسط او آشنا باشند. اینکه نوشتم "بود" به این دلیل است که مهدی خلجی دو سه هفته قبل پس از نزدیک به یکسال کتابت کتابچه آن را کنار گذاشته است. دلایلش را نمی دانم. هر چه بود جدیت، نثر و پرسشگری اش در میان وبلاگ نویسهای این زبان "بی زبان" ما قابل تحسین بود. البته اگر فراموش نکنیم که از وبلاگ نمی توان انتظار یک مجله ی جدی تحلیلی داشت. اگر تا به حال به این وبلاگ سر نزدید (اگرچه دیر) گشتی در آرشیوش بزنید. از جمله بحث های جذابی که در این مدت کتابچه به راه انداخت (فارغ از هر موضعی که نسبت به آنها داشته باشیم) چند تایی در ذهن من مانده: زبان عاشقانه و زبان تن‌ورانه ، علیه روشنفکری و کابوس تن، کابوس زن .

خلجی که حالا در پراگ دانشجو ست و گویا در زمینه ی "بیهقی" و به طور کلی تاریخ فرهنگ ایران زمین تحقیق می کند به تازگی رمانی به نام "ناتنی" نوشته است که در آنسوی آبها چاپ شده (طبعا ما از آن محرومیم) و دوستدارانی پیدا کرده است