"دیرگاهی ست این چنین"

در چشم
سرزمینی نه،
ویرانه ای است
چونان خاری خلیده بر ذهن

غرور
حضوری نه،
ردی ست رنگ پریده
بر خاطراتی دور

و آزادی
مجالی نه،
سرابی ست سر به مهر
بر خیالی آشفته

دیرگاهی ست این چنین

وما
یله بر نیمکتی رو به دریا
آرامشی نه،
دلهره ی شدآمدِ روزی دیگر را
زندگی می کنیم!

تهران 21/12/83