هفت، ماديان و داستان توکيو
سلام
خیلی خوشحالم که منو به جمعتون دعوت کردید.
الان سرکارم و چون وقت نیست چیز خاصی پست کنم مطلبی که امروز تو وبلاگم گذاشتمو اینجا میگذارم.
۱- شماره هجده ماهنامه هفت به دستم نرسيده بود پس از تماس های مکرر با خانم آزاده خلج مسئول اشتراک مجله قرار شد شخصا برای گرفتن ماهنامه به دفتر مجله مراجعه کنم. پنج شنبه ساعت ۱۸:۳۰ وارد ساختمان پلاک ۷ که دفتر مجله هفت است شدم. فضايی جمع و جور که با يک پاراون حصيری بخش بخش شده بود، پوستر شماره ۷ مجله با عکسی از نيکول کيدمن در فيلم داگ ويل خود نمايی ميکرد(عکسی فوق العاده از نیکول کيدمن دراز کشيده در قسمت بار يک کاميونت کنار چهار عدد سيب زرد که تا فيلم داگ ويل را نبينيد باور نمی کنيد اين عکس يک نما از يک فيلم است)
مجيد اسلامی آنجا بود. همو که هميشه دوست داشتم مطلبی درباره اش بنويسم. ديدار کوتاهی بود آنقدر کوتا که نتوانستم به او بگويم که چقدر درگير نوشته هايش هستم و چقدر در نگرش من به مقوله هنر تاثير داشته. وقتی از دفتر مجله خارج شدم ساعتها غرق در خاطرات گذشته شدم ...
۲- فيلم ماديان ساخته علی ژکان در سالن شماره ۲ سينما عصر جديد بر پرده است. قرار است با وحيد ، ابوالحسن و مهرداد به ديدن فيلم برويم. برای من ديدار دوستان اولويت دارد چون ويدئوی ماديان را دو سال پيش ديدم و برايم جذابيت خاصی ندارد. اما از اين جهت ماديان برايم اهميت دارد که مرا به ياد يک فيلم ايرانی می اندازد که در کودکی ديده ام و نمی دانم اسم آن چيست و حتی جز چند تصوير چيز ديگری از آن به ياد نمی آورم. به هر شکل به احتمال قوی روز سه شنبه به ديدن ماديان خواهم رفت...
۳- ديشب در برنامه سينما ۴ فيلمی فوق العاده از سينمای ژاپن پخش شد. داستان توکيو شاهکار ياسوجيرو اوزو. فيلمی خانوادگی ساده و زيبا. زوج سالمندی از دهکده ای نزديک هيروشيما به توکيو می روند تا در آخرين سالهای عمر بار ديگر فرزندانشان را ببينند اما با برخور سرد آنها که گرفتار زندگی شهری شده اند و در حال گذار از زندگی سنتی به زندگی مدرن(دهه ۵۰ و ۶۰ ژاپن) هستند مواجه می شوند. تنها بيوه پسرشان که در جنگ کشته شده به آنها روی خوش نشان می دهد هنگام رجعت پيرزن بيمار می شود و در خانه اش می ميرد و پيرمرد نيز سالهای آخر عمرش را بايد به تنهايی بگذراند... همين دستمايه به ظاهر ساده و پيش پا افتاده توسط اين فيلمساز شهير ژاپنی به شاهکاری غير قابل انکار تبديل شده. نماهای ثابت و ريتم کند و بازی های بی پيرايه از خصوصيات فيلم هستند.
شاد باشید
خیلی خوشحالم که منو به جمعتون دعوت کردید.
الان سرکارم و چون وقت نیست چیز خاصی پست کنم مطلبی که امروز تو وبلاگم گذاشتمو اینجا میگذارم.
۱- شماره هجده ماهنامه هفت به دستم نرسيده بود پس از تماس های مکرر با خانم آزاده خلج مسئول اشتراک مجله قرار شد شخصا برای گرفتن ماهنامه به دفتر مجله مراجعه کنم. پنج شنبه ساعت ۱۸:۳۰ وارد ساختمان پلاک ۷ که دفتر مجله هفت است شدم. فضايی جمع و جور که با يک پاراون حصيری بخش بخش شده بود، پوستر شماره ۷ مجله با عکسی از نيکول کيدمن در فيلم داگ ويل خود نمايی ميکرد(عکسی فوق العاده از نیکول کيدمن دراز کشيده در قسمت بار يک کاميونت کنار چهار عدد سيب زرد که تا فيلم داگ ويل را نبينيد باور نمی کنيد اين عکس يک نما از يک فيلم است)
مجيد اسلامی آنجا بود. همو که هميشه دوست داشتم مطلبی درباره اش بنويسم. ديدار کوتاهی بود آنقدر کوتا که نتوانستم به او بگويم که چقدر درگير نوشته هايش هستم و چقدر در نگرش من به مقوله هنر تاثير داشته. وقتی از دفتر مجله خارج شدم ساعتها غرق در خاطرات گذشته شدم ...
۲- فيلم ماديان ساخته علی ژکان در سالن شماره ۲ سينما عصر جديد بر پرده است. قرار است با وحيد ، ابوالحسن و مهرداد به ديدن فيلم برويم. برای من ديدار دوستان اولويت دارد چون ويدئوی ماديان را دو سال پيش ديدم و برايم جذابيت خاصی ندارد. اما از اين جهت ماديان برايم اهميت دارد که مرا به ياد يک فيلم ايرانی می اندازد که در کودکی ديده ام و نمی دانم اسم آن چيست و حتی جز چند تصوير چيز ديگری از آن به ياد نمی آورم. به هر شکل به احتمال قوی روز سه شنبه به ديدن ماديان خواهم رفت...
۳- ديشب در برنامه سينما ۴ فيلمی فوق العاده از سينمای ژاپن پخش شد. داستان توکيو شاهکار ياسوجيرو اوزو. فيلمی خانوادگی ساده و زيبا. زوج سالمندی از دهکده ای نزديک هيروشيما به توکيو می روند تا در آخرين سالهای عمر بار ديگر فرزندانشان را ببينند اما با برخور سرد آنها که گرفتار زندگی شهری شده اند و در حال گذار از زندگی سنتی به زندگی مدرن(دهه ۵۰ و ۶۰ ژاپن) هستند مواجه می شوند. تنها بيوه پسرشان که در جنگ کشته شده به آنها روی خوش نشان می دهد هنگام رجعت پيرزن بيمار می شود و در خانه اش می ميرد و پيرمرد نيز سالهای آخر عمرش را بايد به تنهايی بگذراند... همين دستمايه به ظاهر ساده و پيش پا افتاده توسط اين فيلمساز شهير ژاپنی به شاهکاری غير قابل انکار تبديل شده. نماهای ثابت و ريتم کند و بازی های بی پيرايه از خصوصيات فيلم هستند.
شاد باشید
posted by Mani at
3/05/2005 08:13:00 PM
